کد مطلب:122647 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:281
نمونه ای از مظلومیت امام حسن و جنایات معاویه
با اینكه معاویه بهتر از هركسی به عظمت و مقام علمی و كمالات اخلاقی و شایستگی امام حسن علیه السلام شناخت داشت، ولی حب ریاست و حب دنیا و خباثت باطنی اش او را وادار كرد كه نسبت به امام مظلوم، امام حسن مجتبی علیه السلام، بدترین ظلم ها را انجام دهد.
هنگامی كه امام حسن علیه السلام و معاویه در نخیله كوفه به هم رسیدند، معاویه خرماهایی را بر سر درختان دید، به امام حسن گفت: جد شما می توانست خرماهای یك باغ را تخمین بزند، آیا شما هم می توانید تخمین بزنید؟ امام حسن علیه السلام فرمودند: جدم تخمین می زدند كه مثلا چند كی خرما در این باغ است، ولی من می گویم چند دانه خرما به این درختان است؛ معاویه پرسید: چند دانه خرما به این درختان است؟ حضرت فرمودند: 4404 عدد؛ معاویه فورا دستور داد به مأمورینش كه دقیقا خرماها را جمع آوری كرده و شماره كنند؛ وقتی همه را شماره كردند 4403 عدد بود؛ گفت: آقا! شما گفتید 4404 عدد است؛ حضرت فرمودند: من دروغ نگفتم، آن یك
[ صفحه 136]
عدد هم هست؛ ناگهان یكی از مأمورین گفت: یك عدد هم در دست من است. [1] .
در بحارالانوار نقل شده كه «قیصر روم سئوالاتی را درباره میزان حق و باطل، فاصله زمین تا آسمان، فاصله مغرب و مشرق و محل قرار گرفتن ارواح مؤمنین و كفار، از معاویه سئوال كرد؛ او كه جواب اینها را نمی دانست، بوسیله عرب ناشناسی نامه ای نوشت و سئوالات را از حضرت علی علیه السلام پرسید؛ عرب به كوفه و نزد حضرت علی آمد و سئوالات را عرضه داشت؛ علی علیه السلام در حالی كه فرزندانشان كنار ایشان نشسته بودند، فرمودند: از هر كدام از فرزندانم كه می خواهی سئوال كن. او از امام حسن علیه السلام سئوال كرد: آقا بین حق و باطل چقدر فاصله است؟ حضرت فرمودند: 4 انگشت، آنچه از چشم دیدی، بگو حق، و آنچه از گوش شنیدی، بگو باطل؛ پرسید: بین زمین و آسمان چقدر فاصله است؟ فرمودند: به اندازه آه یك مظلوم و دید چشم؛ پرسید: از مغرب تا مشرق چقدر فاصله است؟ فرمودند به اندازه سیر یك روز خورشید؛ عرب از محل ارواح مؤمنین و كفار سئوال كرد، و حضرت امام حسن هم جواب دادند؛ عرب برگشت و جوابها را به اطلاع معاویه رساند؛ وقتی معاویه جوابها را برای قیصر روم فرستاد؛ قیصر روم گفت: ای معاویه! این جواب ها از تو نیست، تو اهل اینها نیستی، اینها از منبع وحی نبوت سرچشمه گرفته است تو از خود سخن بگو» [2] .
با اینكه معاویه به مقام امام حسن مجتبی علیه السلام آگاهی كامل داشت، اما بعد از اینكه قرارداد صلح نامه امضاء شد، به كوفه آمد و بالای منبر رفت و گفت: من هیچ كدام از مفاد صلح نامه و شرایط صلح نامه را عمل نخواهم كرد؛ بعدها هم در عمل همه را زیر پای خود گذاشت و عمل نكرد؛ این می رساند كه امام حسن چقدر دلشان به درد آمده بود و چقدر مظلوم بودند، معاویه هم نسبت به امام حسن علیه السلام ظلم های فراوانی انجام داد، و آخر هم حضرت را به شهادت رساند، همچنین معاویه نسبت به شیعیان حضرت علی علیه السلام و امام حسن علیه السلام ظلم های فراوانی كرد و بسیاری از آنها را به شهادت رساند.
هنگامی كه امام حسن علیه السلام و معاویه در نخیله كوفه به هم رسیدند، معاویه خرماهایی را بر سر درختان دید، به امام حسن گفت: جد شما می توانست خرماهای یك باغ را تخمین بزند، آیا شما هم می توانید تخمین بزنید؟ امام حسن علیه السلام فرمودند: جدم تخمین می زدند كه مثلا چند كی خرما در این باغ است، ولی من می گویم چند دانه خرما به این درختان است؛ معاویه پرسید: چند دانه خرما به این درختان است؟ حضرت فرمودند: 4404 عدد؛ معاویه فورا دستور داد به مأمورینش كه دقیقا خرماها را جمع آوری كرده و شماره كنند؛ وقتی همه را شماره كردند 4403 عدد بود؛ گفت: آقا! شما گفتید 4404 عدد است؛ حضرت فرمودند: من دروغ نگفتم، آن یك
[ صفحه 136]
عدد هم هست؛ ناگهان یكی از مأمورین گفت: یك عدد هم در دست من است. [1] .
در بحارالانوار نقل شده كه «قیصر روم سئوالاتی را درباره میزان حق و باطل، فاصله زمین تا آسمان، فاصله مغرب و مشرق و محل قرار گرفتن ارواح مؤمنین و كفار، از معاویه سئوال كرد؛ او كه جواب اینها را نمی دانست، بوسیله عرب ناشناسی نامه ای نوشت و سئوالات را از حضرت علی علیه السلام پرسید؛ عرب به كوفه و نزد حضرت علی آمد و سئوالات را عرضه داشت؛ علی علیه السلام در حالی كه فرزندانشان كنار ایشان نشسته بودند، فرمودند: از هر كدام از فرزندانم كه می خواهی سئوال كن. او از امام حسن علیه السلام سئوال كرد: آقا بین حق و باطل چقدر فاصله است؟ حضرت فرمودند: 4 انگشت، آنچه از چشم دیدی، بگو حق، و آنچه از گوش شنیدی، بگو باطل؛ پرسید: بین زمین و آسمان چقدر فاصله است؟ فرمودند: به اندازه آه یك مظلوم و دید چشم؛ پرسید: از مغرب تا مشرق چقدر فاصله است؟ فرمودند به اندازه سیر یك روز خورشید؛ عرب از محل ارواح مؤمنین و كفار سئوال كرد، و حضرت امام حسن هم جواب دادند؛ عرب برگشت و جوابها را به اطلاع معاویه رساند؛ وقتی معاویه جوابها را برای قیصر روم فرستاد؛ قیصر روم گفت: ای معاویه! این جواب ها از تو نیست، تو اهل اینها نیستی، اینها از منبع وحی نبوت سرچشمه گرفته است تو از خود سخن بگو» [2] .
با اینكه معاویه به مقام امام حسن مجتبی علیه السلام آگاهی كامل داشت، اما بعد از اینكه قرارداد صلح نامه امضاء شد، به كوفه آمد و بالای منبر رفت و گفت: من هیچ كدام از مفاد صلح نامه و شرایط صلح نامه را عمل نخواهم كرد؛ بعدها هم در عمل همه را زیر پای خود گذاشت و عمل نكرد؛ این می رساند كه امام حسن چقدر دلشان به درد آمده بود و چقدر مظلوم بودند، معاویه هم نسبت به امام حسن علیه السلام ظلم های فراوانی انجام داد، و آخر هم حضرت را به شهادت رساند، همچنین معاویه نسبت به شیعیان حضرت علی علیه السلام و امام حسن علیه السلام ظلم های فراوانی كرد و بسیاری از آنها را به شهادت رساند.
[1] جلاء العيون، 422.
[2] همان، ص 419.